Als je de kaarten bekijkt, zul je je afvragen waarom dit valt onder het thema verborgen geschiedenis, de ringwalburchten zijn duidelijk te zien. Maar het gaat natuurlijk om het complete verhaal. In 837 n. Christus wordt de handelsplaats Walichrum, een handelsplaats tussen Oostkapelle en Domburg met de grond gelijk gemaakt door de Vikingen. De naam van het gebied verwijst nog naar dit plaatsje: Walcheren. Het gebied zal daarna vaker geteisterd worden door Vikingen. Als reactie hierop werpen de lokale bewoners op strategische plaatsen zogenaamde ringwalburchten op. Dit zijn ronde verdedigingswerken die bestaan uit een gracht. Met de klei die opgegraven werd voor de gracht werd een ronde wal gemaakt rondom een binnenplaats. In sommige gevallen werd er ook nog een houten palissade opgezet (zie Burgh). De breedte van de grachten en wallen verschilden. Bij Domburg wordt de gracht geschat op 50 meter breed en de wal 19 meter dik. Op vier punten was er een poort in de wal. Op Walcheren kwamen drie van deze ringwalburchten te liggen. De Duinburg kwam in de duinen te liggen. Hier zou Domburg uit ontstaan. In het midden van Walcheren, op een kruising van kreekruggen, kwam de Middelburg te liggen. Deze zou uitgroeien tot Middelburg. Tenslotte werd in het zuiden de Zuidburg opgeworpen. Dit zou Souburg worden. Later kwam er een soort van vaste bewoning in de ringwalburchten te wonen. Ook Burgh op Schouwen-Duiveland en Oostburg op Zeeuws-Vlaanderen hebben dezelfde ontstaan geschiedenis als Domburg, Middelburg en Souburg. De ringwalburchten op Zeeland zijn dus een restant van de rooftochten van de Vikingen in Nederland.
Niet alleen in Zeeland komen we ringwalburchten tegen, maar ook op andere plekken in Nederland. Meestal vinden we deze in de zandlandschappen op natuurlijke verhogingen, lang belangrijke routes en op strategische plaatsen. Opmerkelijk vaak worden deze huneburg of hunneschans genoemd. De naam is net als bij hunebedden geen verwijzing naar Hunnen maar mogelijk naar "Hūnen" ofwel Saksen.
In Nederland bewoonden de Saksen het gebied ten zuiden van de Friezen en ten noorden van de Franken. In het westen reikte hun leefgebied ongeveer tot het Gooi en in het zuiden tot de Rijn. Iets wat duidelijk terug komt in de ligging in de ringwalburchten in het midden van Nederland.
Heimenberg met de Koningstafel
De Heimenberg is een voormalige ringwalburg op de Grebbeberg bij Rhenen in de Nederlandse provincie Utrecht.
In de oudheid had men al de behoefte om zich te beschermen tegen indringers van buiten. Daarom werden nederzettingen vaak op strategisch gelegen locaties begonnen, zoals op een hoger gelegen gebied of bij een doorwaadbare plaats van een rivier. Hierdoor kon de nederzetting invloed uitoefenen op het gebied eromheen.
Archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat de Grebbeberg reeds 2000 v.Chr. fortificaties had. Onder de wal zijn een vuurstenen offermes en restanten van de Klokbekercultuur gevonden.
De ringwal met een droge gracht stamt vermoedelijk uit de zevende eeuw na Christus en werd meerdere malen in ere hersteld. De oorspronkelijke functie is niet duidelijk; het kan om een verdedigingswerk van de Friezen tegen de Franken gaan, maar ook andersom.
Het is verder bekend dat Frederik V van de Palts hier op een plateau boven de Rijn, de zogenaamde Koningstafel, jachtfeesten gehouden heeft.
[Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Heimenberg]
Hunneschans, de Duno Heveadorp
Op het oostelijke deel van het landgoed ligt de walburg de Duno, die ook wel Hunneschans wordt genoemd. Om verwarring met de Hunneschans in Uddel te vermijden kan de walburg op de Duno beter met de naam Duno worden getooid.
De walburg van de Duno dateert vermoedelijk uit de periode van kort voor het jaar 1000. De walburg is ongeveer 43 meter breed en loopt met een lengte van circa 90 meter langs de rand van de stuwwal. Aan drie zijden loopt er een circa drie meter hoge wal rond het binnenterrein. Aan de buitenzijde van de wal ligt een droge gracht, die hier en daar vele meters diep is. De toegang tot de walburg ligt aan de noordzijde en is nu gekenmerkt door houten vlechtwerk aan de zijkanten.
Recente onderzoekingen hebben uitgewezen, dat deze walburg één van de walburgen is geweest van waar het beruchte echtpaar Adela en Balderik hun macht over het rivierengebied van hier tot de Elterberg toe, hebben uitgeoefend. De andere walburgen, die door dit echtpaar zijn gebruikt, zijn de dubbele walburg Mergelp op de Duivelsberg in de gemeente Ubbergen en de bijzonder grote walburg met motte op Montferland, waarvan we nu weten, dat deze vereenzelvigd kan worden met de burcht Uplade of Opladen.
[Bron: https://www.absolutefacts.nl/kastelen/data/duno-hunneschans-heveadorp.htm]
Hunneschans, Uddel
Sage Uddelermeer
Volgens de sage zijn het Uddelermeer en het nabijgelegen Bleek Meer ontstaan toen Donar, de dondergod, de kop van een reuzenslang insloeg en daarbij zijn hamer verloor. Slang en hamer stortten neer en sloegen een gat in de grond van wel zeven mijlen diep. Donar raakte echter bedwelmd door de giftige adem van de slang. De dondergod viel daardoor uit zijn strijdwagen en kwam vlak bij de slang op aarde terecht. Zo ontstond een tweede gat. Na een periode waarin een ontzaglijke winterreus opperheerschappij
voerde, bleven er twee meren achter. Het meer waar de slang en de hamer waren terecht kwamen noemde men het Uttiloch (Uddelermeer) en het andere het Godenmeer of Witte Meer (Bleeke Meer).
Sage Hunneschans
De sage over het ontstaan van de Hunnschans grijpt terug naar de tijd dat er nog reuzen op de Veluwe woonden. De reus van Uddel schrok op een nacht wakker van een hevige donderslag, gevolgd door een ontzettend gekraak. Donar, de dondergod en ergste vijand van het reuzengeslacht, kwam met oorverdovend lawaai voorbij gereden en verbrijzelde met één mokerslag de broodoven van de reus. Wat overbleef was de rand van de oven, die we vandaag nog terug kunnen zien als de Hunneschans.
De Hunneschans, ook wel Hunnenschans of Hunenschans genoemd, is een middeleeuwse ringwalburg aan het Uddelermeer op de Veluwe in de Nederlandse provincie Gelderland. De Hunneschans ligt ten zuidwesten van het dorp Uddel en ten oosten van het Uddelermeer, in de gemeente Apeldoorn.
De Hunneschans is vermoedelijk in de tiende eeuw gesticht door de graven van Hamaland als bewaking van de handelsroute vanaf de Veluwe naar de Noordzee.
De Hunneschans bestaat uit een bijna rond binnenterrein met een doorsnede van circa 100 meter. Rondom ligt een hoge hoefijzervormige aarden wal van ongeveer 30 meter breed en plaatselijk 4 meter hoog, en een droge buitengracht van maximaal 3,5 meter diep. De onderbreking van de omwalling is ongeveer 65 meter. De wal was voorzien van een dubbele palissade met een zandvulling die een soort weermuur moet hebben gevormd. Het gedeelte zonder wal wordt afgesloten door het Uddelermeer, dat vroeger een veel hogere waterspiegel had. Aan de zuidzijde van de wal zijn resten van een poortgebouw van circa 28 meter breed gevonden.
Uit grondsporen is gebleken dat er aanvankelijk op het binnenterrein geen bewoning plaats had. De sporen geven aan dat er in de tweede helft van de dertiende eeuw houten boerderijen binnen de omwalling hebben gestaan. De grootste waren 26 meter lang en 8 meter breed.